- durğuzmaq
- f.1. Ayağa qaldırmaq, yerindən qaldırmaq. // Yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək. Başqasını durğuzub yerində oturmaq. – Mansur onu durğuzub aparmaq istədisə də, Sitarə mane olub oturdu. C. C..2. Yuxudan oyatmaq. Uşaqları erkən durğuzdular. – Sübh çox ertə oyanardı qarı; Durğuzar idi hamı xidmətkarı. A. S.. <Qulu dedi:> . . Gərək gedib Əliqulu əmini durğuzam ki, gəlib . . <oğrunu> tüfəngləsin. S. S. A.. <Pristav dedi:> Durğuzun bu kafir oğlunu! Ə. H..◊ Üzünə durğuzmaq – əleyhinə qaldırmaq. <Şah:> Əgər xahiş edə, qoşunun hamısını mənim üzümə durğuza bilər. Ə. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.